Little White Shaker Syndrome.(ခွေးဖြူတုန်ရောဂါ)

ခွေးတွေမှာဖြစ်ပွားလေ့ရှိတဲ့ဒီရောဂါကို Idiopathic tremor syndrome (ITS) သို့မဟုတ် Steroid Responsive Tremor Syndrom လို့လည်းခေါ်ကြပါသေးတယ်၊ ဒီရောဂါဖြစ်ပွားရခြင်းရဲ့အကြောင်းရင်းကို

ဒီနေ့အထိ တိတိကျကျဖော်ထုတ်နိုင်ခြင်းမရှိသေးပါဘူး၊ ပညာရှင်အချို့ကတော့ ခွေးရဲ့ခုခံအားစနစ်က သူကိုယ်တိုင်ရဲ့ဦးနှောက်ကိုတိုက်ခိုက်တဲ့အတွက် ဒီလိုဖြစ်ရတာလို့ယူဆကြပါတယ်။

ဒီရောဂါရဲ့ထူးခြားချက်ကတော့ အဖြူရောင်ရှိတဲ့ အသေးစားခွေးမျိုးတွေဖြစ်တဲ့ တယ်ရီယာခွေးအဖြူမျိုးတွေမှာ အဖြစ်များတာပါပဲ၊ ဒါပေမယ့်အခြားခွေးမျိုးတွေမှာလည်းဖြစ်ပွားတာကို တစ်ခါတစ်ရံတွေ့ရတတ်ပါတယ်။

ဒီရောဂါဖြစ်နေတဲ့ခွေးဟာ တစ်ကိုယ်လုံးအဆက်မပြတ်တုန်နေတတ်ပါတယ်၊  ထိပ်လန့်စရာတွေ့ရင်ပိုပြီးတုန်လာတတ်ပါတယ်၊ အေးဆေးငြိမ်သက်တဲ့ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအ‌နေမှာရှိ‌နေချိန်နဲ့ အိပ်စက်နေတဲ့အချိန်‌တွေမှာဆိုရင်တော့ တုန်တာကအနည်းငယ်သက်သာနေတတ်ပါတယ်၊ 

ဒီရောဂါဟာ အသက်တစ်နှစ်ကနေငါးနှစ်အကြားအရွယ်ခွေးတွေမှာအဖြစ်များလေ့ရှိပါတယ်၊

တိရစ္ဆာန်ရောဂါကုဆရာဝန်တွေအနေနဲ့ ခွေး‌ရဲ့‌ရောဂါလက္ခဏာ‌ တွေကိုစစ်ဆေးကြည့်ခြင်းအားဖြင့်  ဒီရောဂါဖြစ်ပွားကြောင်း အလွယ်တကူသိရှိနိုင်ပြီး စတီးရွိုက်ဆေးတွေနဲ့ကုသ‌ပေးလေ့ရှိပါတယ်၊ ရောဂါဖြစ်နေတဲ့ခွေးကို အချိန်မီစောစီးစွာစနစ်တကျကုသပေးရင် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာနိုင်ပါတယ်။

ကြောင်ပန်းနာရင်ကြပ်ရောဂါ (Feline asthma)

လူသားတွေမှာဖြစ်ပွားတတ်တဲ့ ပန်းနာရင်ကြပ်ရောဂါကဲ့သို့သော အသက်ရှုရခက်တဲ့ရောဂါမျိုးဟာ ကြောင်တွေမှာလည်းဖြစ်ပွားတတ်ပါတယ်၊ ကြောင်တွေမှာနာတာရှည်ရင်ကြပ်ပြီး မောဟိုက်နေတတ်တဲ့လက္ခဏာကိုခံစားစေရတဲ့ရောဂါတစ်မျိုးကတော့ Feline allergic bronchitis ရောဂါပဲဖြစ်ပါတယ်၊  Feline asthma (ကြောင်ပန်းနာရင်ကြပ်ရောဂါ)လို့လည်းခေါ်ကြပါတယ်။

ပတ်ဝန်းကျင်မှာရှိနေတတ်တဲ့ဖုန်မှုန့်တွေ၊ မှိုရောဂါပိုးမျိုးစေ့အမှုန်အမွှားတွေ၊ မီးခိုးငွေ့တွေ၊ သာမန်မျက်စေ့နဲ့မမြင်နိုင်ပဲ လေထဲမှာလွင့်မျောနေတတ်တဲ့ ယွပိုးကောင်လေးတွေနဲ့ ဓါတုပစ္စည်းအငွေ့တွေကိုကြာရှည်စွာရှုရှိုက်နေရတဲ့အခါမျိုးမှာ ကြောင်တွေဟာ Allergic bronchitis လို့ခေါ်တဲ့ပန်းနာရင်ကြပ်ရောဂါ Feline asthma ကိုခံစားရတတ်ပါတယ်။

ဒီရောဂါခံစားနေရတဲ့ကြောင်တွေမှာ မကြာခဏချောင်းဆိုးခြင်း၊ အသက်ရှူကြပ်ခြင်း၊ အသက်ရှူထုတ်တဲ့အချိန်နှာ လေချွန်သံလိုကြားရခြင်းနဲ့ အမောမခံနိုင်ခြင်းစတဲ့လက္ခဏာတွေကို တွေရတတ်ပါတယ်၊ အဲဒီလိုဖြစ်နေရင် ကုသမှုကိုချက်ချင်းဆောင်ရွက်ဖို့လိုအပ်ပါတယ်။

ကျွမ်းကျင်တဲ့တိရစ္ဆာန်‌ရောဂါကုဆရာဝန်‌တွေအ‌နေနဲ့ ပြင်ပလက္ခဏာတွေကိုကြည်ရှုခြင်းနဲ့ စမ်းသပ်ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ဒီရောဂါဖြစ်ကြောင်းကိုသိရှိနိုင်ကြပါတယ်၊ အဆုပ်ကိုဓါတ်မှန်ရိုက်ခြင်း၊ လည်ချောင်းအတွင်းထဲကို ကြည့်လို့ရတဲ့မှန်ပြောင်းနဲ့ကြည့်ပြီးလည်းခွဲခြားသိရှိနိုင်ပါတယ်။

ဒီရောဂါခံစားနေရတဲ့ကြောင်ကို ရောဂါဖြစ်ပွားစေတဲ့အမှုန်အမွှားတွေ ဓါတုဓါတ်ငွေ့တွေနဲ့ မီးခိုးငွေ့တွေကင်းစင်ပြီး လေကောင်းလေသန့်ရရှိတဲ့နေရာမျိုးကို ပြောင်းရွှေ့ထားဖို့လိုအပ်ပါတယ်၊ တိရစ္ဆာန်ရောဂါကုဆရာဝန်တွေက ဒီရောဂါခံစားနေရတဲ့ကြောင်တွေကို စတီးရွိုက်ဆေးတွေ၊ ခုခံအားလျှော့ချပေးနိုင်တဲ့ဆေးတွေ၊ အသက်ရှူချောင်ဆေးတဲ့ဆေးတွေနဲ့ ကုသပေးလေ့ရှိကြပါတယ်၊ အခြေအနေအရမ်းဆိုးနေတဲ့ကြောင်တွေဆိုရင်တော့ Nebulizer လို့ခေါ်တဲ့ စက်ထဲကိုထည့်ထားပြီး အသက်ရှူချောင်စေတဲ့ဆေးအငွေ့ကို ရှူရိုက်စေခြင်းအားဖြင့် သက်သာပျောက်ကင်းလာအောင် ပြုစုကုသပေးလေ့ရှိကြပါတယ်။

ခါးကော့သွားလိုက် ပြန်ကောင်းလိုက်ဖြစ်ခြင်း(Cataplexy)

 ခွေးကြောင်တွေဟာ နေ့ပိုင်းအချိန်တွေမှာ ရွှန်လန်းတက်ကြွခြင်းမရှိပဲ အမြဲတန်းလိုလိုအိပ်နေတာမျိုး ပြေးလွှားဆော့ကစား‌နေရင်းကနေ ရုတ်တရက်ကြီးအိပ်ပျော်သွားတာမျိုးကို တွေ့ဖူးကြမယ်ထင်ပါတယ်

ဒီလိုအခြေအနေမျိုးဟာ သာမန်ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်မဟုတ်ပဲ အာရုံကြောဆိုင်ရာရောဂါတစ်မျိုးကြောင့်ဖြစ်ပါတယ်၊ ဒီရောဂါကို Narcolepsy ရောဂါလို့ခေါ်ပါတယ်

ဒီရောဂါခံစားနေရတဲ့ခွေးကြောင်တွေမှာ အထက်ကတင်ပြခဲ့သလို ရုတ်တရက်အိပ်ပျော်သွားချိန်မှာ ခြေလက်တွေဟာ အကြောဆွဲသလိုမျိုးလည်းဖြစ်တတ်ပါ‌တယ်၊ 

ဒါ့အပြင် Narcolepsy ရောဂါခံစားနေရတဲ့ခွေးကြောင်တွေဟာ ပုံမှန်သွားလာလှုပ်ရှားနေရင်းက သူတို့ရဲ့ခန္တာကိုယ်မှာရှိတဲ့ ကြွက်သားစိုင်တစ်ခုခုဟာ ရုတ်တရက်လှုပ်ရှားနိုင်ခြင်းမရှိတော့တဲ့အခြေအနေမျိုးလည်းဖြစ်တတ်ပါသေးတယ်၊

ဥပမာအားဖြင့် ခွေးတစ်ကောင်ဟာ ပုံမှန်သွားလာလှုပ်ရှားနေရင်းက သူ့ရဲ့ခါးပိုင်းနေရာကကြွက်သားတွေ ရုတ်တရက်လှုပ်ရှားနိုင်ခြင်းမရှိဖြစ်တဲ့အခါ ရုတ်တရက် ခါးကော့သွားလိုက် ပြန်ကောင်းသွားလိုက်ဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ သူ့ရဲ့ခြေထောက်ကြွက်သားတွေ ရုတ်တရက်လှုပ်ရှားနိုင်ခြင်းမရှိဖြစ်တဲ့အခါ ခြေထောက်တွေဟာ ရုတ်တရက် မြေကြီးမှာ တရွတ်တိုက်ဆွဲသွားလိုက် ပုံမှန်အတိုင်းပြန်ကောင်းသွားလိုက်ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်၊ အဲဒီလိုဖြစ်တာကိုတော့ ဆေးပညာအသုံးအနှုန်းအရ Cataplexy လို့ခေါ်ပါတယ်။

ခွေးကြောင်တွေမှာ အခုဖော်ပြခဲ့တဲ့အခြေအနေမျိုးတွေဟာ သာမန်ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်မဟုတ်ပဲ အာရုံကြောဆိုင်ရာရောဂါဖြစ်တဲ့အတွက် တိရစ္ဆာန်ရောဂါကုဆရာဝန်နဲ့ပြသပြီး စနစ်တကျကုသခြင်းအားဖြင့် ပုံမှန်အတိုင်းလှုပ်ရှားသွားလာ ပြေးလွှားဆော့ကစားနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။

Peripheral Vestibular Syndrome (ခေါ်) ဟန်ချက်မထိမ်းနိုင်သောရောဂါလက္ခဏာစု

ခွေးကြောင်တွေမှာဖြစ်ပွားတတ်တဲ့ Peripheral Vestibular Syndrome ဆိုတာက နားအတွင်းပိုင်းမှာရှိတဲ့ အာရုံခံအစိပ်အပိုင်းတွေ ပုံမှန်အခြေအနေကနေပြောင်းလဲသွားတာကြောင့်ဖြစ်ပွားလာတဲ့ ရောဂါလက္ခဏာစုကိုခေါ်တာဖြစ်ပါတယ်

Vestibular system ဆိုတာက နားရဲ့အတွင်းဆုံးအပိုင်းမှာရှိတဲ့ အာရုံခံအင်္ဂါအစိပ်အပိုင်း‌တွေဖြစ်ပြီး ဟန်ချက်ပျက်နေကြောင့်သိရှိလိုက်တာနဲ့ သူနဲ့ထိစပ်နေတဲ့ Vestibulocochlear အာရုံကြောကနေတဆင့် ဦးနှောက်ကိုသတင်းပို့ပေးနေတဲ့ အင်္ဂါအစိပ်အပိုင်း‌ဖြစ်ပါတယ်၊ သတင်းပို့ချက်ကိုလက်ခံရရှိတဲ့အခါမှာ ဦးနှောက်ကနေ ဟန်ချက်ကိုပြန်လည်တည့်မတ်လာအောင်ဆောင်ရွက်ပေးတာဖြစ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့  နားရဲ့အတွင်းဆုံးအပိုင်းမှာရှိတဲ့ Vestibular system ကို ဟန်ချက်ထိမ်းအင်္ဂါလို့အလွယ်တကူ‌ခေါ်ကြတာဖြစ်ပါတယ်၊ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် Vestibular system ဟာ သူ့ရဲ့ပုံမှန်အလုပ်ကိုမလုပ်နိုင်တဲ့အခါ ဟန်ချက်ကိုမထိမ်းနိုင်တော့ပဲ Peripheral Vestibular Syndrome ဖြစ်ပွားလာပါတယ်။

အဲဒီအခါခွေးကြောင်ရဲ့ဦးခေါင်းဟာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ရှိမနေပဲ ငြိမ့်တုန့်ငြိမ့်တုန့် ဆတ်တောက်ဆတ်တောက်ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်၊ လှုပ်ရှားသွားလာတဲ့အခါ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်မသွားနိုင်ပဲ ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ဟိုဖက်ကိုလဲကျတော့မှာလိုလို ဒီဖက်ကိုလဲကျတော့မှာလိုလို ဟန်ချက်ကိုမထိမ်းနိုင်ပဲ လှုပ်ရှားသွားလာနေရတာကိုမြင်တွေ့နိုင်ပါတယ်၊ တခါတလေမှာ စက်ဝိုင်းပုံလို ပတ်ခြာလည်နေတတ်ပါသေးတယ်၊ အဲဒီရောဂါခံစားနေရတဲ့ခွေးကြောင်ကိုသေခြာစစ်ဆေးကြည့်ရင် သူ့ရဲ့မျက်လုံးဟာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်မရှိပဲ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲလှုပ်ရှားနေတတ်တာကိုတွေ့နိုင်ပါတယ် အဲလိုဖြစ်နေတာကိုဆေးပညာမှာ(Nystagmus)လို့ခေါ်ပါတယ်။

ခွေးကြောင်တွေမှာ ဒီ Peripheral Vestibular Syndrome ဟာ ဘယ်လိုအကြောင်းရင်းကြောင့် ဖြစ်ပွားလာရသလဲဆိုတာ ဒီနေ့အထိရှာဖွေတွေ့ရှိခြင်းမရှိသေးပါဘူး၊ အချို့ပညာရှင်တွေကတော့ ဒီ Peripheral Vestibular Syndrome ဟာ အချို့သောရောဂါဖြစ်ပွားမှုတွေရဲ့နောက်ဆက်တွဲလက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်တယ်လို့ယူဆ‌နေကြပါတယ်။

ဒီရောဂါကုသဖို့ တိကျတဲ့ဆေးတွေမရှိသေးပေမယ့် စနစ်တကျပြုစု‌ပေးမှု၊ အထောက်အကူပြုကုထုံးတွေအပြင် ဖြစ်ပွားနေတဲ့လက္ခဏာတွေအပေါ်မှာမူတည်ပြီး လိုအပ်တဲ့ကုသမှုတွေကို စနစ်တကျပြုလုပ်ပေးခြင်းအားဖြင့် ပြန်လည်သက်သာကောင်းမွန်လာစေနိုင်ပါတယ်။

Key-Gaskell Syndrome (ခေါ်) အစာကိုမျိုမချနိုင်သည့်လက္ခဏာစု

၁၉၈၀ ခုနှစ်အစောပိုင်းကာလမှာ အင်္ဂလန်နိုင်ငံက တိရစ္ဆာန်ရောဂါကုဆရာဝန်နှစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ဒေါက်တာ  John Key နဲ့ ဒေါက်တာ Rodney Gaskell တို့ဟာ ဒီရောဂါလက္ခဏာတွေကို ကြောင်တွေမှာဖြစ်ပွားနေတာကို စတင်တွေရှိခဲ့တာဖြစ်ပါတယ် ၊ နောက်ထပ်ဆက်လက်လေ့လာမှုတွေအရ ဒီရောဂါဟာကြောင်တွေမှာသာမကပဲ ခွေးနဲ့အခြားတိရစ္ဆာန်တွေမှာလည်းဖြစ်ပွားတာကို‌ တွေ့ရှိလာရတဲ့အတွက် ဒေါက်တာ  John Key နဲ့ ဒေါက်တာ Rodney Gaskell တို့ကိုဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် ဒီရောဂါကို Key-Gaskell Syndrome လို့အမည်ပေးခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်၊ ဒီရောဂါကို Dysautonomia(အလိုအလျှောက်အာရုံကြောစနစ်ဖောက်ပြန်သောရောဂါ) လို့လည်းခေါ်ကြပါသေးတယ်။

ဒီရောဂါရဲ့လက္ခဏာတွေက အမျိုးမျိုးကွဲပြားတတ်ပါတယ်၊  နှလုံးခုန်မမှန်တာ၊ သွေးပေါင်ချိန်ကိုမထိမ်းနိုင်တာတွေဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ အလွယ်တကူ‌ တွေ့ရနိုင်တဲ့လက္ခဏာက‌တော့ အစာကိုမျိုချဖို့ခက်ခဲလာတာပဲဖြစ်ပါတယ် ၊ နောက်ပြီးတော့မကြာခဏအန်တတ်တဲ့အပြင် ဝမ်းချုပ်နေတတ်ပါတယ် ၊ နှာခေါင်းချွေးမထွက်မထွက်ပဲ ခြောက်နေတတ်ပါတယ် ၊ သေချာစစ်ဆေးကြည့်တဲ့အခါ  မျက်လုံးသူငယ်ကအိမ်ကျယ်နေတာကို‌တွေနိုင်ပါတယ်၊ မျက်လုံးကိုဓါတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်ရင်တောင် သူငယ်အိမ်ကကျုံ့မသွားပဲ ကျယ်မြဲကျယ်နေရင် Key-Gaskell Syndrome ရောဂါဖြစ်နိုင်ခြေများပါတယ်။

ဒီရောဂါဖြစ်လာရတဲ့အကြောင်းရင်းကိုတော့ ဘယ်သူမှတိတိကျကျမပြောနိုင်သေးပါဘူး

အချို့ပညာရှင်တွေကတော့ ဒီရောဂါဟာ ပတ်ဝန်းကျင်မှာရှိနေတဲ့ အဆိပ်အတောက်ဖြစ်စေတတ်တဲ့အရာတွေအပြင် အချို့သောရောဂါပိုးတွေကြောင့်ဖြစ်ပွားရတာလို့ ယူဆကြပါတယ်။

ခွေးဖြစ်စေကြောင်မှာဖြစ်စေ ဒီရောဂါဖြစ်လာရင် သူ့ရဲ့ခန္တာကိုယ်ထဲမှာရှိနေတဲ့ အလိုအလျှောက်တုန့်ပြန်တဲ့အာရုံကြောစနစ်ထဲကအာရုံကြောတွေရဲ့အဆက်နေရာတွေမှာ ထိခိုက်ပျက်စီးမှုတွေဖြစ်လာတာကို‌တွေ့ရတတ်ပါတယ်။

Key-Gaskell Syndrome ဟုတ်မဟုတ်ကို ရောဂါလက္ခဏာတွေအရခန့်မှန်းသိရှိနိုင်တဲ့အပြင် သွေးစစ်ခြင်း၊ ဆီးစစ်ခြင်း၊ ဓါတ်မှန်ရိုက်ခြင်းနဲ့ အာရုံကြောအပိုင်းအစတွေကို ရယူစစ်ဆေးခြင်းနည်းတွေနဲ့သိရှိနိုင်ပါတယ်

ဒီရောဂါကိုကုသဖို့အတွက် တိကျတဲ့ကုထုံးနဲ့ ဆေးဝါးတွေမရှိသေးပါဘူး ၊ ဖြစ်နေတဲ့ရောဂါလက္ခဏာတွေအ‌ပေါ်မှာမူတည်ပြီး ပိုဆိုးမလာအောင်ထိမ်းပေးခြင်းနဲ့ အခြားအထောက်အကူပြုကုထုံးတွေနဲ့ သက်သာအောင်လုပ်ပေးရပါတယ်။

ဓါတ်ဆားရည်တိုက်‌ကျွေးခြင်း အာဟာရပြည့်ဝတဲ့အစာကိုကျွေးခြင်း ပိုးသတ်ဆေးပါတဲ့မျက်စဉ်းခပ်ပေးခြင်းတို့ပြုလုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်။

လိုအပ်သလိုထိမ်းချုပ်ကုသပေးနေပေမယ့် ခံစားရတဲ့ရောဂါလက္ခဏာတွေက ထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရပဲ အစာကိုမျိုမချနိုင်တဲ့အတွက် အာဟာရပြတ်ပြီးပိန်ချုံးချည့်နဲ့လာကာ အခြေအနေက ပိုမိုဆိုးရွားလာတတ်ပါသေးတယ် အဲဒီလိုအခြေအနေမျိုးဖြစ်လာတဲ့အခါမှာ အချို့ပိုင်ရှင်‌တွေဟာ သူတို့ရဲ့ကလေးကိုဝေဒနာတွေဆက်လက်မခံစားစေချင်တော့တဲ့အတွက် ညင်သာစွာအသက်ထွက်စေခြင်း (Euthanasia) ပြုလုပ်ပေးဖို့ မျက်ရည်‌တွေကြားကတောင်းဆိုလာ‌လေ့ရှိပါတယ်။

မျက်လုံးတစ်ဖက်သိမ်‌သောရောဂါ (Horner’s syndrome)

ဒီရောဂါကို oculosympathetic paresis လို့လည်းခေါ်ပါတယ်၊ ရောဂါရဲ့အထင်ရှားဆုံးလက္ခဏာက မျက်လုံးတစ်ဖက်မှေးနေတာပါပဲ၊ လူတွေမှာ ဒီရောဂါဖြစ်ပွားတာကို ပထမဆုံးဖော်ထုတ်တင်ပြနိုင်ခဲ့သူဟာ ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံက မျက်စိအထူးကုဆရာဝန် Johann Friedrich Horner ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ သူ့ကိုဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် သူ့နာမည်ကိုအစွဲပြုပြီး ဒီရောဂါကို Horner’s syndrome လို့ အမည်ပေးထားတာဖြစ်ပါတယ်။

 

ခွေးကြောင်တွေမှာဖြစ်ပွားတဲ့ Horner's syndrome ဆိုတာက အာရုံကြောနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ရောဂါတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်၊ မျက်လုံးနဲ့ မျက်လုံးရဲ့အနီးတစ်ဝိုက်ကိုထိန်းချုပ်တဲ့  အာရုံကြောတွေပျက်စီးခြင်း သို့မဟုတ် အနှောင့်အယှက်ပြုခံရခြင်းကြောင့် ဒီရောဂါလက္ခဏာတွေ ဖြစ်ပေါ်လာတာဖြစ်ပါတယ်။

 

ခွေးကြောင်တွေမှာ Horner’s syndrome ဖြစ်ပွားရင်တွေ့ရတတ်တဲ့ ရောဂါလက္ခဏာတွေကတော့-

(၁) Miosis -  မျက်လုံးတစ်ဖက်ရဲ့ သူငယ်အိမ်က အခြားတစ်ဖက်ကမျက်လုံးရဲ့သူငယ်အိမ်ထက် ပိုကျဉ်းသွားခြင်းကို ပြောတာဖြစ်ပါတယ်၊

 

(၂) Ptosis : မျက်လုံးတစ်ဖက်ရဲ့အပေါ်မျက်ခွံကို လေဖြန်းတဲ့အတွက် မျက်လုံးအပေါ်ကို တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖုံးပြီး လှုပ်ရှားဖို့ခက်နေတဲ့လက္ခဏာဖြစ်ပါတယ်။

 

(၃) မျက်တွင်းကျခြင်း(Enophthalmos)- ဒါကတော့ မျက်လုံး တစ်ဖက်ဟာ အခြားတစ်ဖက်ကမျက်လုံးထက် ပိုသေးငယ်လာပြီး မျက်လုံးအိမ်ထဲမှာချိုင့်ဝင်နေနေတဲ့လက္ခဏာဖြစ်ပါတယ်။

 

(၄) တတိယမျက်ခွံ(Third eye-lid)တိုးထွက်လာခြင်း - တတိယမျက်ခွံဆိုတာက မျက်လုံးရဲ့အတွင်းဖက်ထောင့်မှာသဘာဝအတိုင်းရှိနေတဲ့ အမြှေးပါးဖြစ်ပါတယ်၊ အဲဒီတတိယမျက်ခွံဟာ မျက်လုံးပေါ်ကိုတိုးထွက်နေတဲ့လက္ခဏာဖြစ်ပါတယ်။

 

ခွေးကြောင်တွေရဲ့ ဦးခေါင်း သို့မဟုတ် လည်ပင်းမှာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခြင်း၊ နားထဲကိုရောဂါပိုးဝင်ခြင်း၊ အကြိတ် သို့မဟုတ် အာရုံကြောတွေကိုထိခိုက်စေတဲ့ ရောဂါတွေကြောင့် Horner Syndrome   ဖြစ်ပွားလာတတ်ပါတယ်၊ တစ်ခါတစ်ရံမှာ အကြောင်းရင်းကိုမသိရပဲလည်းဖြစ်ပွားတတ်ပါ‌သေးတယ်။

 

မိမိရဲ့‌ခွေး သို့မဟုတ် ကြောင်ရဲ့မျက်လုံးမှာ Horner’s syndrome  လက္ခဏာတွေကို တွေ့လာရင်၊ တိရစ္ဆာန်ရောဂါကုဆရာဝန်နဲ့တိုင်ပင်ဖို့လိုပါတယ်၊ ဒါမှသာရောဂါရဲ့ အကြောင်းအရင်းကို ဆုံးဖြတ်ပြီး သင့်လျော်တဲ့ကုသမှုတွေလုပ်‌ပေးနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်၊